Reisverslag 8
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
30 Juni 2015 | Indonesië, Denpasar
De Rinjani beklimmen, een doel dat ik al had gesteld toen ik in Nederland was. Goed voorbereid met een groep studenten naar Lombok. Eerst al een reis van tien uur voordat we het dorp hadden bereikt waar wij de volgende dag zouden starten. Eerst nog langs een waterval wat eten en klaarmaken voor de laatste dag in een normaal bed. Volgende ochtend op tijd opstaan en gaan. Nog voordat we het beginpunt van de beklimming hadden bereikt begon ik mij af te vragen hoe verstandig het was om dit door te zetten. Super zwaar! Het eerste stuk door een bos, meteen al veel de hoogte in. Een gids die al snel doorloopt wat ervoor zorgt dat er veel momenten zijn dat er geen gids bij je is. Na het bos een grote vlakte, veel afgrond en prachtig uitzicht, maar wat zwaar! Steeds even rusten en goed water drinken, sommige stukken bij rotsen omhoogklimmen. Aan het einde van de dag aangekomen in het eerste kamp. Een uitzicht dat zo magisch is dat je even de hele dag vergeet, niet te beschrijven. De eerste nacht in een tentje, op een heel dun matje in de kou. Niemand die echt goed heeft kunnen slapen, als de zon eenmaal onder is dan daalt de temperatuur enorm. Niet echt uitgerust de tweede dag in. Het eerste deel van deze dag afdalen naar het meer in de krater. Stapje voor stapje. Veel momenten dat je denkt dat het niet mogelijk is om van deze rotsen af te gaan, maar toch is dit het pad. Bij het meer even kunnen uitrusten en naar de hotspring kunnen gaan. Super fijn om even te kunnen wassen en te ontspannen. Hierna weer door naar het tweede kamp, weer de hoogte in. Het blijft zwaar en ik blijf mij afvragen of ik ooit de top zal bereiken. Na eindelijk het tweede kamp te hebben bereikt vroeg ons bed in om in de nacht het laatste deel van de berg te beklimmen. Om twee uur in de nacht wakker gemaakt en in het donker de berg op. Dit is wel het zwaarste deel van de hele tocht. Haast alleen maar grint. Twee stappen omhoog en weer één naar beneden. Soms weer een heel stuk naar beneden zakken en soms weer onderuit gaan. Na het idee te hebben dat de top er nooit aan zal komen was hij er ineens. Nog voor zonsopgang hadden we de top bereikt. Wat een fijn gevoel. Met onze slaapzakken om de zonsopgang gekeken en nog wat foto’s gemaakt. Het afdalen gaat toch weer wat makkelijker dan het klimmen, maar er lijkt weer geen einde aan te komen. In het kamp nog even ontbeten en weer een andere weg terug naar het dichtstbijzijnde dorpje. Wat een tocht. Helemaal gesloopt aangekomen en zoals dat hier wel vaker gebeurt achter in de laadbak van een auto terug gebracht. Toen nog weer met de auto, boot en auto om midden in de nacht moe maar voldaan weer thuis aan te komen.
-
30 Juni 2015 - 19:00
Henk En Jitske:
hallo marjolein
wat weer een super verhaal en ook super foto's erbij je bent wel wat verkleurd in die tijd dat je daar bent hoor en wat heb je weer veel afgelopen de laatste tijd. dat wil ik best geloven dat het naar boven zwader is dan als je naar beneden gaat. maar als je zo naar boven loopt heb je ook geen idee hoe lang alles duur. je heb dan de bepakking ook nog bij je en daar zit ook wel gewicht in want als je in een tent slaap en dan nog een matje bij je hebt waar je op kunt liggen. ook wil best geloven dat het koud is daar boven want hoe hoger je komt hoe kouder het wordt en de nachten zijn dan best wel lang donker zeker of heb je 'smogens vroeg al weer licht. wat heb je al veel mee gemaakt daar op bali. ik zou je het niet na kunnen doen want ik kan wel goed lopen maar dat wordt me toch te zwaar. wat voor schoenen heb jij aan als je zo de bergen in gaat. je hebt nu de langste tijd er op zitten en ik hoop dat je nu nog goed gaat vermaakt met de stage en het uitgangs leven daar want dat kun je hier in nederland niet zo.
wij wensen jouw nog een mooi tijd daar op bali en nog twee maanden dan ben je al weer in nederland wat gaat de tijd toch snel ik weet nog wel dat we het er over hebben gehad met de verjaardag van je moeder en dat je toen zei dat je wel berichten zou achter laten. dat heb je ook keurig gedaan en ik heb het steeds goed gelezen en opgeslagen dus ik kan het zo nu en dan nog weer mooi even na lezen van wat je allemaal heb beleefd in de 5 maanden die je nu weg bent geweest. ik wacht met geduld op jouw volgende verslag en dan schrijf ik er weer een stukje bij dat heb ik alle keren gedaan. de andere mensen hebben misschien wel op een andere manier contact met je maar ik vind dit wel een mooi idee.
dus marjolein nog even lekker genieten en nog wat stage doen en dan zien we jouw met 2 maanden wel weer in heerenveen.
veel suc6 verder en tot horens.
gr.henk en jitske.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley