Reisverslag 4

En zo is er al weer een week voorbij. In het begin ging de tijd langzaam, maar kan haast niet beseffen dat ik er nu al zo veel weken ben. Weer een week van stage, genieten van de omgeving en gezellig met anderen uit eten.
Vrijdag ochtend ben ik samen met Kayleigh en Mellanie naar een weeshuis geweest. Heel bijzonder! 63 kinderen, een oud echtpaar en een paar vrijwilligers. De sfeer was geweldig, iedereen past op elkaar en de oudere kinderen helpen met het opvoeden van de jongere kinderen. Vorige keer had Kayleigh gezien dat een jongen een epileptische aanval kreeg. Hier werd geen aandacht aan besteed door de andere mensen. Deze dag hebben wij de oudere kinderen geleerd hoe te handelen bij een epileptische aanval. Super leuk om te doen. Het is mij echt mee gevallen hoe deze kinderen Engels spreken en leuk om met hun rollenspellen te spelen. Zij zijn zo gemotiveerd om te leren. Ook wel weer op tijd naar huis om in de avond nog een dienst in de kliniek mee te draaien.
Zaterdag ochtend naar een grote shopping mall geweest. Alsof je even in Nederland bent. Na veel zoeken en passen eindelijk mijn surf shirt gekocht, kan daar helemaal blij van worden wanneer ik deze weer zie :D. Hierna naar Pateto head, een zwembadcomplex aan het strand. Heel mooi, maar dan merk je wel dat er weinig Indonesisch aan is. In de avond nog gezellig uit eten met het grootste deel van de YPI groep om de volgende dag vroeg op de staan om te gaan surfen. Na veel te hebben gereden op de scooter en prachtige dorpjes en uitzichten te hebben gezien aangekomen bij een mooi strand, alleen jammer genoeg niet echt goed om te surfen, dan maar even genieten van de zon en weer terug door het mooie landschap. Op de terug weg nog bij een warung gegeten en mij daarna klaar gemaakt om met stage het binnenland in om medicatie en voorlichting te geven aan de bevolking.
Dinsdag na stage wezen surfen, wat een mooie golven! Dit waren nou echt golven die ik bij Bali in mijn hoofd had. Alleen wel golven voor ervaren surfers, dus eerst maar nog heel goed oefenen. Op de terugweg was iemand gevallen met de scooter en had flink wat wonden die schoongemaakt moesten worden in het ziekenhuis. Het was een heel mooi ziekenhuis, de ingang leek wel op een hotel. Na lang wachten maar weer naar huis, om klaar te maken voor de volgende dag stage.
Vrijdag was het Ogoh Ogoh feest. Een soort feest om de geesten te verjagen van Bali. Dit begon met een ceremonie waarbij alle mensen in witte kleding zaten of rond liepen. Na een tijdje werd een vrouw schreeuwend uit de menigte weg gedragen tussen twee mannen. Een heel raar gezicht. Toen later steeds meer mensen die al schreeuwend en rare bewegingen makend weg werden getild kwamen wij erachter dat het waarschijnlijk bij de ceremonie hoort, maar erg indrukwekkend! Hierna een tijd gewacht en toen het donker was begon de Ogoh Ogoh optocht. Een optocht met muziek en Ogoh Ogoh beelden. Erg mooi om te zien. Met veel muziek, kledendracht en fakkels werden de beelden begeleid. Na de optocht mee met Mellanie en Kayleigh naar hun Villa, omdat het de volgende dag Nyepi was. Van 6 uur in de ochtend tot zes uur de volgende ochtend niet de straat op, geen licht aan en weinig geluid maken. Het is het Balinees nieuwjaar. Dus voor het Ogoh Ogoh naar de Carefour (supermarkt) om eten in te slaan voor het weekend. En wat was het daar druk!
Zondag ochtend mochten we weer de deur uit, in de ochtend weer gaan surfen. De golven zijn hier echt hoog en die kan ik nog zeker niet surfen, maar wat geeft het een goed gevoel om een golf te kunnen surfen die net wat groter is dan de grootste die je ooit hebt gedaan! In de middag met een grote groep in de bus voor een hash run in Ubud. Toen wij vertrokken was het prachtig weer, onderweg begon het te hozen. Straten werden riviertjes en voor mijn gevoel weer een heel ander uitzicht, maar ook echt om van te genieten. Iets minder was dat door de vele regen de route van de hash run ook erg modderig was geworden. Over kleine moderaatjes glijden en oppassen dat je niet de afgrond in valt. Super mooi uitzicht en prachtig om echt de natuur in te gaan, maar eng was het wel een beetje.
En toen was het weer maandag, al weer zes weken geleden dat ik naar Schiphol ben gebracht en voor een lange periode alles even heb achtergelaten. Vandaag een late dienst. Ben vanmorgen even naar een winkelcentrum geweest om te kijken of ze nog wat leuks hadden. Op de terug weg weer eens verdwaald. Dan denk je dat je rechts af moet, maar de weg waarop je zit mag alleen links af en recht door, daarna op allemaal eenrichtingsverkeerwegen dus maar besloten om even de kleine straatjes in te rijden. Op het moment dat ik mijn scooter aan de kant zet om google maps erbij te pakken hoor ik ineens mijn naam. Blijkt dat ik voor de warung van de ouders van een collega ben gestopt en mijn collega daar ook net aanwezig is. Super leuk en wat een gastvrijheid!